روزچهارشنبه در ترافیکی سنگین به سمت روستای نوا واقع در ۷۵کیلومتری تهران در جاده‌ی هراز حرکت کردیم.دقیقا
روبروی تابلوی خروجی رینه از سمت تهران خروجی دیگری(سمت راست) ما رو در مسیری مارپیچ به
روستای با صفای نوا در ارتفاع ۲۲۶۰متری رساند.جاده‌ی هراز ۱۷۵۰متر ارتفاع دارد.
شب را در اتاقکی در جوار مسجد روستا گذراندیم.صبح ساعت ۶ از پشت کارخانه آب معدنی نوا مسیر را از میان مه غلیظی آغاز کردیم.
طی ۴۵ دقیقه به کلبه آزو میرسید.کلبه ای کاهگلی شامل دو اتاق با ظرفیت مجموعا۲۰نفر.
آتشی درست کردیم و بساط صبحانه را پهن کردیم،چوبها خیس بودند ولی با اون مه منظره‌ای زیبا درست شد.گروهی از اهالی روستا قصد صعود به قلهی پاشوره را داشتند و گروهی دیگر عزم هلزم ولی از جناحی دیگر.
محلی ها به قلهی پاشوره قلهی عبرت هم میگفتند،به این معنی که برای صعودکننده‌ی غیربومی عبرتی میشود که برای ما شد ضمنا بهش قله ی پاشوره میگن چون اطراف و روی قله پر از سنگ پا ست
از کلبه آزو تا قله ۴ساعت و نیم راه هست.
نکته‌ی خیلی مهم مسیرهای متعدد رسیدن به قله هست و اینکه از خود کلبه آزو اگر مسیر اشتباه انتخاب شود به ناکجا آباد خواهید رسید و درس عبرت خوبی خواهد شد.
حقیقتا در میان مه مناظر بسیار دیدنی و زیبایی رو نگریستیم.طبیعتی شبیه به علم کوه داشت،منهای چند صد قلهی بالای ۴۰۰۰متر منطقه‌ی تخت سلیمان.
.تقریبا همه جا موبایل آنتن میداد
دماوند در میان مه
کلبه آزو
نوا و روستاهای اطراف از سر جاده هراز
ابتدای مسیر
در حال چیدن آویشن
باید این مسیر دندون اره‌ای رو دور میزدیم،پشتش پرتگاه عمیقی بود
باز هم دماوند که هر از گاهی از میان مه دیده میشد
از مسیری دیگر برگشتیم،مه کم شده بود و کلبه آزو از این فاصله دیده میشد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر